«سلام ، خوبی؟ چیکار می کنی؟ نیمه ی شعبان مبارک!
چون نیمه ماه آمد. فرزند زهرا مهدی، دلدار دلها آمد. آه! از شوق وسال امام زمان! دستی بردارم به سوی آسمان. گویم ادرکنی ادرکنی ادرکنی! الحسن ال اعماللاماللامال.
سالروز شهادت امام خمینی (ره) را هم تسلیت می گم! کی میایی خاله؟ جوابم راه بده . خدا نگه دار.»
-----------------
پ.ن: عینِ عینِ پیامک امیرحسین خاله.
پ.ن: یعنی من حال می کنم با اسهای امیررررری حسین. هر خطای املائی اش جدن زندگی بخشه، بگذریم از انقلابی بودن جوجه که به جوجگی های خودم رفته.
پ.ن: به موازات این فاصله محتوم، گویی حسین دارد برای خودش مرد می شود، نمی دانم چطور انسانی خواهد شد؟ با چه بینش و منشی، اما تصور آن هم که روزی باورها و شاکله شخصیتی، از هم دورمان سازد غیر قابل تحمل است؛ دوست دارم نرمال و طبیعی بزرگ شود!!
به این خواهرزداه محترمتان بفرمایید فقط صدای دهل نیست که از دور خوش است، همه ی چیزها از فاصله دور خوب و عالی به نظر می رسند(بخصوص این رهبران به چشم شما کاریزما). ما که سالهاست از صدای دهل بدصدایی هم به تنگ آمده ایم و هم دچار تهوع شدید هستیم.
سوفیای عزیز! صرف نظر از تجربه حکومت دینی در ایران و مسایل و پیامدهایی که داشته که من را به آن کاری نیست، در بیرون مرزها، چه ما بخواهیم چه نخواهیم حکومت دینی یک امید بزرگ ملتهای مسلمان دور و بر است. این یک واقعیت غیر قابل انکار است.
سلام. بی نظیر بود. خیلی شیرین. دارم تصورش می کنم که چقدر انقلابیه و اهل مبارزه!
سلام. دارید یار گیری میکنید جناب بیم موج!؟